the pakshet entry

“How happy is the blameless vestal's lot!
The world forgetting, by the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind!
Each pray'r accepted, and each wish resign'd.”
-- Alexander Pope

image source: pon and zi gallery
umpisa tayo sa salitang pakshet na ang ibig sabihin ay... pakshet. well, yun na yun. tapos yada yada yada, manira ng mga pakshet (kaya nga pakshet), magpaka-bitter, yada yada yada... until umabot sa pakshet ending.

ito'y isang artik na nabuo dahil sa request ng isang tao diyan.

may kaibigan ako, sam ang pangalan niya. hindi kasi siya makapagblog dahil sa isang major pakshet reason kaya sabi niya ako na lang daw magblog tungkol sa pakshet.

normally, di ko ginagawa 'to. tingnan mo na lang, sa title pa lang, may mura na. tapos bitter-bitteran mode pa ang required para makasulat ng ganito. gusto ko sana more on good vibes nasa blogsite ko. pero di ba, paminsan-minsan dapat lumihis ng daan?

ang mga kwentong masakit sa bangs, bow.

sandamakmak na ang mga pakshet na kwento pero people just can't get enough... mahal mo, di ka mahal. hindi mo mahal, mahal ka. mahal mo, mahal ka pero dahil sa mala-nobelang twists and turns na dadaigin pa yata ang mga nasa soap operas, hindi kayo... or hindi na kayo. pwedeng mahal mo, mahal ka pero pareho kayong di alam na patay na patay pala kayo sa isa't-isa. pwede ring yung mahal mo, ang mahal niya, mahal ka... awww. nakakatuwang nakakabaliw. so pakshet talaga.

leche siya
as in???
hahahahaha
bwisit pa
oo nga leche sila shet
ayan... shet din siya
bwahahahahaha pakshet?
wahaahah, di nila alam minumura na natin sila
magkwento ka naman aliwin mo ko
yoko magkwento. mapapamura lang din ako. tapos may-i-bring-back-all-the-pain chuvaness, wag na

naku, pwede talagang makabuo ng mala-thesis na compilation of pakshet stories. mapapalitanya pa tayo sa mura nyan...

ba't kasi pagdating sa mga bagay na may kinalaman ang emosyon, nababading na lahat. self-preservation first ang drama. kaya kahit ikawindang na ng buhay at bumabaha na ng pakshet emotions, kailangang mag-hold back at indahin ang pakshet. sa ganun talaga.

kahit anong isipin mo, di pa rin magbabago tingin mo sa kanya, ganun talaga yun, kaya nga pakshet di ba? kasi in spite and despite all yung drama... umayaw ka na, affected ka pa rin. kilig. selos. asar. emo. achus.

e sa ganon lang talaga e. minsan bratty talaga ang heart nyahahahaha

magkauban ka pa sa sobrang inis, kumanta ka pa ng mga achy-breaky songs, ma-solve man ng mga luha mo ang water crisis, mag-compare-compare ka pa ng mga worst pakshet stories of all time, wala pa rin. pakshet pa rin.

pwede na yatang magnegosyo ng dingding para lahat ng may iniindang pakshet ay doon mag-uuntog ng ulo. ba't di na lang kasi magkaisa at itulak sa pakshet bangin ang mga pakshet sa world? so, therefore, there was... pakshet nga yung kwento.

umpisa sa pakshet, matatapos sa pakshet. maybe not. short lang ang buhay, kelangang gawing makulay. i-conquer ang pakshet. celebrate! celebrate!



p.s.
(1) ayan sam, pinagbigyan kita. malakas ka pala sa akin? nyahahaha. gudlak na lang sa yo pag yung pakshet mo napadpad dito at ma-gets niyang napasulat mo ako ng pakshet dahil sa kanya, wahahaha.

(2) sa mga na-pakshet dahil sa akin: oist, malay ko ba. wag nyo ko pagbintangan. peace tayo, okies?